Путин в Москве

Однако, Путин став президентом, удивил всех.
Молодой, энергичный, не любящих длинных речей ни о чём, он, хотя и сохранил всех ельцинских министров, начал не только перестановку кадров, но и борьбу с неограниченной властью олигархов.
И хотя борьба была выборочной – к лояльным новой власти олигархам никаких мер не применялось, большинство лишилось своей неограниченной власти.

Началась эпоха питерских в Москве.

Желая укрепить свою власть, во все государственные предприятия Путин стал ставить «своих» людей. А поскольку такого количества специалистов у него не было – в Москву стали переезжать все, кто имел хоть какое-то отношение к питерской мэрии.
Это привело к тому, что с предприятий стали увольнять старых специалистов-начальников, которые прекрасно знали своё дело, и на их место ставить молодых, не имевших не только опыта работы в данной сфере, но и вообще понятия о том, что нужно делать.
Наскоро обученные на экономических курсах «питерские» пришли в управление. Их некомпетентность была настолько ужасающей, что часто их приказы ничего кроме смеха у подчинённых (из числа опытных работников) не могли вызвать. Впрочем, с недовольными, расправлялись быстро: желающих переехать из Петербурга в Москву было достаточно.

Однако, у россиян появился и повод для гордости: теперь Россию представлял не эксцентричный дедушка, молодой, уверенный человек, способный без бумажки ответить по делу (без длинных речей ни о чём), казалось, на любой поставленный вопрос.
Это, конечно, не могло понравиться Западу, и начались массовые нападки на Путина. Но чем больше нападал на президента Запад, тем больше росла его популярность в России.

Для Москвы период Путина – это был период выхода из кризиса. Бизнес стал оживать, в столицу пришли деньги.
Кремлёвская партия, организованная Березовским – «Единство» после того, как сам Березовский бежал из России, объединилась с партией представителей «Отечество – вся Россия», организованная высокими чиновниками, имеющими реальную власть на местах (лидером был мэр Москвы, который мог бы стать конкурентом Путина на выборах в президенты).
Московский мэр из оппозиции стал соратником Кремля, в управлении городом никаких перемен не планировалось, и город стал жить нормальной жизнью.
Под давлением общественности, прекратились сносы старинных зданий. А существующие памятники стали активно реставрироваться.
Москва взяла активный курс на то, что бы стать городом, привлекательным для туристов.
Помимо ремонта существующих дорог, стали сооружаться новые магистрали. Главной из них стало «третье транспортное кольцо» - опоясавшее город между историческим Садовым кольцом и Окружной автомобильной дорогой (МКАД).
Новая дорога прошла по местам, где 100 лет назад была построена окружная железная дорога. В 1898 году эта дорога окружила Москву в тогдашних её границах. И, кстати, в тех же границах город существовал до II мировой войны. Это хорошо видно по зданиям – в пределах окружной железной дороги – это довоенные постройки, за пределами – дома 50-60-х годов.
Железная дорога уже была окружена незастроенной зоной, поэтому на большинстве участков новой дороги не приходилось ничего сносить. Но в некоторых местах не обошлось без перестройки. По максимуму использовались уже существующие трассы.
Так некогда тихие районы стали вдруг оживлёнными, и разделённые дорогой на две части.

В городе продолжалась программа ремонта жилья.
Сносились старые дома, на их месте ставились новые. Но если раньше жителей сносимых домов могли переселить в любой район города (так живших, например, на Арбате могли выселить на окраину), то теперь новое жильё предоставлялось в том же районе, в непосредственной близости от сносимого.
Обычно строительная компания, решившая снести 5-этажны дом, передавала городу бесплатно квартиры для жильцов сносимого дома, а остальные – продавала. Только на таких условиях разрешалось новое строительство.
Наконец, в 2007 году было покончено с практикой «точечной застройки». Районы можно было перестраивать только целиком: вместо района, состоявшего из 5-этажных домов, возводился готовый комплекс из новых высотных зданий.

На улицах массово стали появляться уличные кафе. В том числе и во временных павильонах.
Иногда это выглядело нелепо – например, уличное кафе в 10 метрах от оживлённой улицы, но важная была сама тенденция: в столице увеличилось количество мест, где можно было недорого (хотя и не всегда полезно) поесть.

Словом, город стал ярким и приветливым.

Putin w Moskwie

Jednakże, Путин zestaw prezydentem, zdziwił wszystkich.
Młody, energiczny, nie lubiących długich mów o niczym, on, chociaż i zachował wszystkie ельцинских ministrów, zaczął nie tylko przestawienie kadrów, ale i walkę z nieograniczoną władzą oligarchów.
I chcąc walka była wybiórczej - do lojalnej nowej władzy oligarchom żadnych miar nie przystosowywało się, większość straciła swojej nieograniczonej władzy.

Zaczęła się epoka piotrowski w Moskwie.

Pragnąc umocnić swoją władzę, w wszystkie państwowe przedsiębiorstwa Путин zaczynał stawiać «swoich» ludzi. A ponieważ takiej ilości specjalistów u niego nie było - w Moskwę zaczynali przejeżdżać wszyscy, kto miał chociaż jakiś stosunek do piotrowski urzędu miasta.
To przyprowadziło do tego, co z przedsiębiorstw zostali zwalniać starych specjalistów-naczelników, którzy pięknie znali swoje podziało i na ich miejsce stawiać młodych, nie mające nie tylko doświadczenia pracy w danej dziedzinie, ale i w ogóle pojęcia o tym, co trzeba robić.
Pośpiesznie nauczeni na ekonomicznych kursach «piotrowski» przyszli do zarządzania. Ich niekompetentność była o tyle przerażająca, że często ich rozkazy niczego oprócz śmiechu przy zależnych (spośród PREPD doświadczonych pracowników) nie mogli wezwać. Zresztą, z niezadowolonymi, prostowali się szybko: Chętnych przejechać z Petersburg w Moskwę było dosyć.

Jednakże, u Rosjan ukazał się i powód dla dumy: Teraz Rosję przedstawiał nie ekscentryczny dziadek, młody, przekonany człowiek, zdolny bez papierka odpowiedzieć w sprawie (bez długich mów o niczym), wydawało się, na każde postawione pytanie.
To, oczywiście, nie mogło spodobać się Zachodowi i zaczęły się masowe zarzuty na Путина. Ale czym więcej napadał na prezydenta Zachód, tym więcej rosła jego popularność w Rosji.

Dla Moskwy okres Путина jest to był okresem wyjścia z kryzysu. Biznes zaczynał ożywać, do stolicy przyszły pieniądze.
Kremlowska partia, zorganizowana Березовским - «Jedność» po tym, jak sam Березовский biegł z Rosji, zjednoczyła się z partią przedstawicieli «Ojczyzna - cała Rosja», organizowana przez wysokich urzędników, mających realną władzę na miejscach (liderem był burmistrz Moskwy, który mógłby zostać konkurentem Путина na wyborach w prezydentach).
Moskiewski burmistrz z opozycji został współwojownik Kremla, w zarządzaniu miastem żadnych zmian nie planowało i miasto zaczynało żyć normalnym życiem.
Pod ciśnieniem społeczności, ustali сносы starodawnych budynków. A istniejące pomniki zaczynały aktywnie być odnowione.
Moskwa wzięła aktywny kurs na to, co by zostać miastem, pociągającym dla turystów.
Oprócz remontu istniejących dróg, zaczynały budować się nowe magistrale. Głównej z nich zostało «trzeci transportowy pierścień» - opasujące miasto między historycznym Ogrodowym pierścieniem i Okręgową samochodową drogą (МКАД).
Nowa droga przeszła po miejscach, gdzie 100 lat temu była zbudowana okręgowa żelazna droga. W 1898 roku ta droga okrążyła Moskwę w ówczesnych jej granicach. I, właściwie, w ten sam granicach miasto istniało do II światowej wojny. To dobrze widać po budynkach - w granicach okręgowej żelaznej drogi - to przedwojenne budowy, za granicami - domu 50-60-х lat.
Żelazna droga już była otoczona незастроенной strefą, dlatego na większości działek nowej drogi nie przypadało się niczego znosić. Ale w pewnych miejscach nie obeszło się bez przebudowy. Według maksimum eksploatowały się już istniejące trasy.
Tak niegdyś ciche okręgi nie zostały nagle ożywionymi i rozdzielonej drogiej na dwóch części.

W mieście trwał program remontu mieszkania.
Porozumiewały się stare domy, na ich miejscu stawiali się nowi. Ale jeśli wcześniej mieszkańców znoszonych domów mogli przesiedlić w każdy okręg miasta (tak żyjących, na przykład, na Arbacie mogli wysiedlić na peryferie), to teraz nowe mieszkanie udzielało się w tym sam okręgu, w bezpośredniej bliskości od znoszonego.
Zwykle budowlana kompania, decydująca znieść 5-этажны dom, przekazywała miastu bezpłatnie mieszkania dla mieszkańców znoszonego domu, a pozostali - sprzedawała. Tylko na takich warunkach jest pozwalane nowe budownictwo.
Wreszcie, w 2007 roku było skończone z praktyką «точечной zabudowania». Okręgi można było przebudowywać tylko całkowicie: W miejsca okręg, który składał się z 5-piętrowych domów, возводился gotowy kompleks z nowych wysokościowych budynków.

Na ulicach masowo zaczynały pojawiać się uliczne kawiarnie. W tym i w czasowych pawilonach.
Czasami to wyglądało bezsensownie - na przykład, uliczna kawiarnia jest w 10 metrów od ożywionej ulicy, ale ważna była sama tendencja: W stolicy zwiększyła się ilość miejsc, gdzie można było niedrogo (chcąc i nie zawsze pożytecznie) pojeść.

Słowem, miasto zostało jaskrawym i życzliwy.